Een rozenbol cadeau

Een tijd geleden werd ik gebeld, of ik een idee had voor een verjaardagscadeau. De jarige, in dit verhaal Marjan genaamd, werd 65 en Lisa, de (anoniem te blijven) gever in dit verhaal, zocht naar een cadeau met een roos er in verwerkt, op welke manier dan ook. Beide dames hebben samen iets met rozen. Hoe dit ontstaan is, dateert van zo’n 15 jaar geleden. Marjan en Lisa waren samen betrokken bij een zakelijk project, waarin een training gegeven moest worden. Marjan had dat toentertijd nog nooit gedaan en vond het best eng. Lisa had er het volste vertrouwen in dat Marjan het kon. Op dat moment vond Lisa twee plastic roosjes. Ze vertelde Marjan dat deze roosjes symbool stonden voor het feit dat Lisa haar bij stond, dat Lisa aan haar dacht, dat ze bij haar was op het moment het even niet ging. Om Marjan een hart – of eigenlijk een roos – onder de riem te steken. Lisa legde, zonder dat anderen het in de gaten hadden, de rozen op een voor Marjan zichtbare plek tijdens de training. Ze putte een soort van kracht uit op het moment Marjan het even niet zag zitten. Zo ontstond voor deze twee dames voor elkaar de symboliek achter “hun” rozen. En ze leidden een eigen leven, die rozen.

Lisa ging die tijd daarna door een roerige periode en Marjan toonde op haar beurt op welke manier dan ook een roos. En of dat nu een echte roos was, of een kaartje met een roos er op, of een appje met emoticon in de vorm van een roos, het maakte niet uit. De een wist: “de ander denkt aan me, staat me bij”.

Niet alleen in mindere, zeker ook in positieve tijden mocht de roos er zijn, als symbool voor hun vriendschap. Toen Lisa 50 werd, kreeg ze van Marjan een rozenstruik. Nu Marjan jarig was, kon ik me – na het horen van dit verhaal – voorstellen dat er gezocht werd naar een cadeau met een roos. Marjan werd 65, haar man 70 en ze waren 40 jaar getrouwd. Met recht een feestelijke periode, waar een mooi geschenk op zijn plaats is.

Ik ging aan ’t shoppen en had via whatsapp met Lisa contact om wat foto’s te delen van producten waarvan ik dacht dat ze geschikt zouden zijn als cadeau. Het werd een tuinbeeld; een stenen rozenbol die mooi zou staan in Marjans prachtige tuin. En wat was ze er blij mee, toen Lisa het cadeau gaf. “Prachtig!” Marjan gaf de bol een mooie plek op een teakhouten zuil. En zo kan ze altijd kijken naar de rozen. Of ze nu blij is of verdrietig, of ze een hart onder de riem nodig heeft of in haar kracht staat, de vriendschap straalt er vanaf.

Ik kan telkens weer genieten van dit soort verhalen, de herinnering achter het cadeau. Dit verhaal is typisch La Touche Magique; een zoektocht naar, het verzorgen van en het mooi inpakken van een cadeau met een boodschap.