Jouw vleugels waren klaar, ons hart nog niet

Enige tijd geleden schijnt mijn moeder een engel te hebben gezien. “In vol ornaat”, zei ze. De keuze voor wat er op de rouwkaart moest komen te staan, was dus snel gemaakt. Mijn zus schilderde vanuit haar hart en met kwast en vingers, aldus haar eigen woorden. ? Ze maakte er deze prachtige engel van.

Vandaag en morgen nemen we voor het laatst afscheid van “ons mam”. Hopelijk verlopen de avondwake en de dienst zoals we die bedacht hebben voor haar, en voor ons. En spannend of ik m’n tranen in bedwang kan houden bij de woorden die ik uit ga spreken. Ik ben trots op mijn broers, zussen, nichten, neef, partners en mijn zoon. Wat hebben we met z’n allen hard gewerkt. Ieder op z’n eigen manier, allemaal voor mama. Ze heeft onze inzet verdiend.

Ik hoop dat ze bij papa is en dat ze daar rust en vrede vindt. Vaarwel!