Een bezige bij

Soms kom je handen tekort, of gewoon een bezige bij.  Nu kan ik nogal een stresskip zijn als het om op tijd komen gaat. Gisterochtend nog; we waren uitgenodigd voor een communiefeest. Om kwart over elf moesten we er zijn. Ik dacht dat de dienst dan zou beginnen en ik houd er a niet van om te laat te komen en b vind ik dat je het niet kunt maken niet op tijd in de kerk te zijn. En dan sta ik al anderhalf uur voor vertrek op. En sommigen hoor ik nu denken: “anderhalf uur!”. Yep! Douchen, m’n haren doen, aankleden, opmaken – want ik ga echt niet zonder make up de deur uit ;-). Eitje koken, croissantjes voor mijn zoon en mij in de oven, timer aan, zodat ik op tijd de kaas er op kan doen, zodat die heerlijk gesmolten is. En terwijl de oven aan staat, nog even het cadeautje inpakken voor het communicantje. M’n zoon aansporen z’n pyjama te verruilen voor wat nette kleding. Even dubben bij zijn kledingkast, wat staat mooi bij elkaar? Prrrrrrrrrrrr…. eitje kookt! “Schat, trek jij de stekker er even uit?!” Iets uitgezocht, blijkt zoonlief wat harder gegroeid te zijn dan ik dacht, dus de blouse kon bij het goede doel en een andere set gezocht. Ping! De oven geeft te kennen dat het tijd is voor het ontbijt. Voor het ontbijt neem ik – weliswaar – aardig rustig de tijd. Dat is een van de momenten op de dag dat ik het nieuws lees en wat informatie op social media tot me neem. Oeps, deze ochtend in alle drukte mijn minuut planken op de keukenvloer vergeten – zie je het voor je? 😉 Ik neem m’n dagelijks portie multivitaminen tot me en ga even rustig zitten. Even later kijk ik op de klok. Wat! Tijd vliegt. Tanden poetsen, naar het toilet…. “Schat, ga jij tanden poetsen en je nieuwe schoenen aan doen!” “Hè? Wat zeg je, mam?” “Ga jij….” “Jaha!” Ja, hij is 10, oftewel soms heerlijk aan het tieneren. Zijn haren doen, luchtje op, even nog helpen met z’n nieuwe schoenen. Altijd leuk, zo’n hoge wreef en nog strakke schoenen. Zelf gauw in m’n schoenen en hup de auto in. Keurig op tijd om 10 minuten voor de dienst begint aan te komen…..alhoewel, een blik op mijn display leert me dat m’n tank zo goed als leeg is. OK, geen stress, dan nog maar even tanken. Want zoonlief weet me haarfijn de les te leren dat ik toch echt beter eerst kan gaan tanken, want dat jezelf laten wegslepen teveel geld kost. OK, dan maar ietsje verder dat gaspedaal in. Ssst, niet verklappen. Eenmaal aangekomen in de plaats van bestemming wijst de navigatie mij naar een andere straat, althans naar de juiste straat, maar het huisnummer niet ingesteld op navigatie, dus dan rijd ik gewoon die grote kerk voorbij. Hoeveel kerken kan je hebben in een straal van 100 m2 ;-). En hoe trouw ben ik aan m’n navigatie. Gauw een parkeerplaats opzoeken en in gepaste draf naar de kerk……waar wij als eerste van het gezelschap aankomen. De dienst begin om half 12. Zucht…. Daar waar ik meestal heel relaxed en rustig ben, kan ik op zo’n momenten echt een stresskip zijn. Of gewoon een bezig bijtje.

Oh ja, over bijen gesproken, voordat ik het vergeet te melden. Het is vandaag bijendag! De VN heeft 20 mei uitgeroepen tot Wereld Bijendag; om het bewustzijn van het belang van bijen verder te vergroten en om aandacht te vragen voor de bedreigingen waarmee zij worden geconfronteerd. Een van de dingen die wij als mensen kunnen doen om de bijen, en andere insecten, te helpen, is het ophangen van een insectenhotel in de tuin. Het is namelijk een prachtige schuilplaats voor veel soorten insecten. Bijen broeden of overwinteren er en ook voor andere insecten biedt dit hotel een nuttige verblijfplaats. Vandaar ook even een van de vele voorbeelden van een insectenhotel als afbeelding toegevoegd. Leuk als cadeau, leuk voor jezelf of voor een ander en fijn voor de bijen. Iedereen blij of eh…bij.