Er is er een jarig

Vandaag is mijn eennaoudste broer Harry jarig. Hieperdepiep hoera! Vanavond zijn we uitgenodigd voor een taartje en een borrel bij hem thuis. Altijd fijn om weer even samen te zijn. Het blijft nog steeds wel gek, zonder mama.

Er was er een jarig

Wat ook gek is, is dat ik me de verjaardagen van mijn broers en zussen van vroeger niet meer kan herinneren. Raar dat je zoveel vergeet. Ik weet nog wel sommige verjaardagen van mezelf. Die keer dat ik een radiocassetterecorder kreeg. Zo een waar de omgeving stil moest zijn als je iets van de radio op wilde nemen, op cassette. Dat lukte niet altijd. Nog altijd hoor ik mijn moeder tegen mijn broer praten tijdens het numner Roxanne van Police. “Zo, reis er op zitten?” Toen blijkbaar ook al een reislustig type, mijn oudste broer Rudy, die vele reizen maakt voor zijn werk en zijn hobby.

Gisteren moest ik ook ineens aan een ander cadeautje denken dat ik vroeger met mijn verjaardag had gekregen. Enkele kunststof hertjes die door een metalen ketting aan elkaar waren verbonden. Ik vond ze mooi! Ik had de tik dat ik mijn cadeaus op een bepaalde manier op tafel stalde en oh wee, als er iemand aan kwam. En ssstt.. dat zit er nog steeds wel een beetje in.

Jarig en cadeaus

Nu, tientallen jaren verder, houd ik nog steeds van cadeaus. Vooral van cadeaus geven. Want van cadeaus krijgen, word ik vaak zenuwachtig, gaan m’n handen trillen. Geen idee waarom eigenlijk. Het is toch hartstikke fijn als je in het zonnetje wordt gezet? En toch 🤔.

Voor mijn broer hebben we gezamenlijk een cadeau bedacht. Dat ga ik natuurlijk niet verklappen, want dan is de verrassing er af. En een cadeau en het verrassingseffect zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En dan natuurlijk hopen op een aangename verrassing 😉. Maar laat dat maar aan La Touche Magique over.