Een dag vol verrassingen
Soms heb je er zo’n dag tussen zitten dat je van de ene in de andere afspraak rolt, geen tijd hebt om te rusten; een dag vol verrassingen. Zo’n dag was gisteren en wat ben ik blij dat ik nu beland ben in een afspraakvrij weekend, met uitzondering van een afspraak met m’n zwager die het hoognodige snoeiwerk in mijn tuin komt doen. Dat is zo niet mijn ding dat ik heel dankbaar ben voor zijn komst straks.
Begrijp me niet verkeerd, zo’n dag als gisteren had ik zelf in de hand en je hoort mij niet klagen. Alleen maar leuke dingen gedaan. De huishoudelijke klusjes komen vandaag of morgen wel ergens.
Hoe de dag begon
Gisterochtend was ik aan mijn thuishonk gebonden, omdat ik op een koerier wachtte die de bingoprijzen voor mijn klant op kwam halen. In de middag hielp ik op de school van mijn zoon mee. Ik blijf de diversiteit in kinderen prachtig vinden. Plus het idee dat sommigen van die nu nog zo speelse kinderen – en ergens toch ook weer niet – volgend jaar naar de grote school gaan, kan me ontroeren. De tijd gaat zoooo snel. En dan moet ik even denken aan het gesprek dat ik van de week met een vriend had over mindfullness. Dat staat nog altijd op mijn wensenlijstje; meer intenser genieten van het moment, bewuster proeven en zien van wat je meemaakt.
Het vervolg
Na school had mijn zoon tijd in m’n agenda gepland om met zijn vriendinnetje en vriend naar jumpsquare te gaan. Daar waar vroeger je elkaar live ontmoette, gebeurt nu het omgekeerde. Je ontmoet elkaar online en daarna pas in real life. Ik blijf twijfelen of die manier voor mij werkt, maar ik zie er zeker ook de voordelen van in. Dus tja, I let it happen.
Kinderen afgezet en hup naar de netwerkborrel van Nijmeegs Ondernemerscafé. Weer leuke gesprekken gevoerd die me stof tot nadenken hebben gegeven. Mezelf en plein public voorgesteld; dat blijft een uitdaging, voor een groep spreken, maar trots op dat ik het deed. En met de feedback die ik kreeg, kan ik de volgende elevator pitch aan.
Uitgeborreld voor die dag? Ik had het trouwens bij maar 1 wijntje gehouden 😉. Nee hoor, door naar een wijnproeverij bij vrienden. Erg interessant, het liefst onthoud ik alles wat is gezegd, zodat ik bij een volgend wijnmonent bewust kan kiezen voor wat bij mij past, voor wat mijn smaak is.
Net als bij cadeaus
En zo gaat het ook bij cadeaus. De kracht is te kiezen voor dat speciale cadeau dat passend is. Passend bij de boodschap of passend bij een persoon. En of dat nu 1 cadeau is of het zijn er meerderen, dat maakt niet uit. Het effect moet magisch zijn. Dat je de spanning en de nieuwsgierigheid ziet bij het geven van een mooi ingepakte verrassing. Of, zoals dat bij mij is, want ik geef liever dan dat ik krijg, de kriebels. Zenuwen omdat op je vingers gekeken wordt, spanning voor wat er in het cadeau zit.
En dan tot slot de glimlach en de sprankeling in de ogen bij het zien van de inhoud. Tenminste, daar ga ik voor met La Touche Magique – en dat is ook wel het mooie van cadeaus geven -, de gezonde spanning blijft hoe het ontvangen wordt. Verrassingen te over.
Zo kijk ik terug op de mooie dag van gisteren, vol verrassingen. Ik houd het glas van wat schuin, ik kijk naar de kleur van de rand die er aan zit. Een donkerrode rand. Een mooie volle dag met een nog mooiere afdronk. 😉
